Ik gokverslaafd? Nee natuurlijk niet, zoiets is alleen voor mensen die niet kunnen stoppen met spelletjes spelen. Zoals Encyclo zou zeggen “een stoornis in de controle van de neiging om te gaan gokken, wat resulteert in overmatig gokgedrag waarin steeds grotere bedragen worden uitgegeven.”

Je zult de grootste kermis van de Benelux maar voor de deur hebben staan zoals ik, het type dat de Tilburgse Kermis ieder jaar weer probeert te omzeilen. Ik dacht dat het niet erger kon dan vorig jaar, wel dus. Achtbaan voor de deur, Booster ernaast inclusief spookhuis en als klap op de vuurpijl de Amstel Bierhal op het Koningsplein. Dat 10 dagen lang voor de deur, geloof dat ik beter met vakantie had kunnen gaan. In plaats daarvan heb ik besloten er middenin te gaan staan.

Na een veel te duur ritje in de achtbaan ben ik samen met vriendlief naar het gokpaleis van de muntjes gegaan. Je kent het wel “die lades die op en neer gaan en als je geluk hebt muntjes of punten naar beneden vallen”. Voor 10 euro muntjes gehaald en met elkaar afgesproken het daarbij te laten. Je voelt ‘m misschien al wel aankomen “we hadden bijna een grote prijs te pakken” en dus gingen we nog voor 4 euro extra halen. Maar omdat we zo goed bezig waren en ons blindstaarden op het spel waarbij we ons overgaven aan de drang om verder te spelen volgde de volgende 10 euro aan muntjes. Dat resulteerde in een volle bak met fancy punten waar we een prijs voor konden uitkiezen uit het jaar nul. Ik moet daarbij zeggen dat de grote hoeveelheid punten ons niet veel verder bracht dan een knuffelbeer. Weg 24 euro en lichtelijk gefrustreerd en onverzadigd had ik geen zin om een cadeau mee naar huis te nemen. We keken elkaar aan en dachten hetzelfde: We gaven onze overvolle bak met punten aan twee kinderen die de hele tijd met ons spel meekeken. De kinderen geloofde niet dat we alles wilden afstaan en glommen van oor tot oor en de kermisexploitant verklaarde ons voor gek. Kinderen blij, wij verzadigd.

Ook al voel ik mezelf absoluut geen gokverslaafde, ik betrapte mezelf er wel op dat momenten van het verliezen van je eigen controle soms dichterbij staat dan dat je soms zelf denkt.