Terwijl de discussie over zwarte pieten eindeloos door lijkt te gaan, lijken we ons blind te staren op discriminatie en het opnieuw vormgeven van een oude traditie. Maar wat is eigenlijk nog de inhoudelijke waarde van deze traditie?

Vanaf het moment dat de Sint weer in ons land is begint de grote lading suikergoed en cadeaus weer. Dat onze kinderen die weken niet te houden zijn laat ik even ter zijde. De winkels puilen uit en alles staat in het teken van kopen. Laten we dat kopen vooral vergeten. Het doel wat we voor ogen hebben is natuurlijk geven, want daar draait het uiteindelijk om. Sinterklaas de gulle gever.

Tijdens de intocht van Sinterklaas werden er mandarijnen uitgedeeld en tot mijn grote verbazing wees het ene na de andere kind de mandarijn af met uitzondering van de kleinste kiddies want die wilden pakken wat ze pakken konden. Een mandarijn lijkt niet meer goed genoeg en dat in een land waarin we toch keurig hebben geleerd dankbaar te zijn voor hetgeen wat we krijgen.

Ik zie ouders kinderen voorafgaand aan pakjesavond speelgoedboeken geven van Bart Smit en Intertoys, waarin ze mogen aangeven wat ze graag van de Sint zouden krijgen. Zo worden ze wel blootgesteld aan het materialisme en de overvloed aan keuzemogelijkheden. En wij als ouders het maar gek vinden dat onze kinderen niet meer tevreden zijn met kleine cadeaus.

Pakjesavond draait om samenzijn in huiselijke kring en het ontvangen van cadeaus. Sinterklaas heeft aan je gedacht en spreekt zijn waardering uit van goed gedrag waar een geschenk bij hoort. Heeft jou Sint ooit gedacht aan de mensen die op 5 December buiten op straat lopen? Of aan mensen die geen geld hebben om Sinterklaas te vieren of geen familie hebben om dit volksfeest te vieren? Sinterklaas kwam op voor de minder bedeelde maar de huidige Sint vindt opkomen voor persoonlijke kring het voornaamste.

Is onze traditie niet gecommercialiseerd en in dienst van het consumentisme? Zou het niet het uitgewezen volksfeest kunnen zijn om iets te doen voor elkaar? Ons in te zetten voor de minder bedeelde in ons land of om dierbare te vertellen wat ze voor je betekenen? In mijn beleving vertelt het uitwisselen van cadeaus in een familie kring niks over de waardering die je voor de ander hebt. Als een cadeau iets zegt over de waardering dan zijn we ver van huis. Wat mij betreft mag sinterklaas dan weer naar huis.

Als we het dan over een traditie hebben die altijd in beweging is, wordt het tijd om de “wat krijg ik en wat kan ik krijgen” mentaliteit van onze kinderen te veranderen in “wat geef ik en wat kan ik anderen geven” mentaliteit? Dat we kinderen bijbrengen dat geven veel meer voldoening geeft dan ontvangen? Dat door te geven je zelf ook ontvangt?!